Omdat het wemelt van de lijsten en DJBroadcast er in de eerste plaats is voor al die fantastische Nederlandse artiesten: hier onze subjectieve, nationalistische kijk op 2016. Een Spotify-lijst vind je onder dit artikel. 

16. A Made Up Sound – 2009-2016 (AMUS) 
Speciale vermelding voor Dave Huismans alias A Made Up Sound voor een album dat geen album maar een retrospectief is. Huismans gebruikte zijn AMUS alter ego de afgelopen jaren voor experimentele techno, als 2562 was de hoofdmoot bass. Met deze compilatie, een discours van ritmische diversiteit en veelzijdigheid, draait Huismans het AMUS label de nek om. Fraai saluut.

15. Weval – Weval (Kompakt)
In 2013 verschenen Harm Coolen en Merijn Scholte Albers alias Weval voor het eerst op onze radar. Als uit het niets was er de overtuigende Half Age EP op het Atomnation label van landgenoot Pascal Terstappen (Applescal). Het duo uit Utrecht moest toen hun eerste liveshow nog spelen, inmiddels zijn ze onderdeel van de roemruchte maar zwalkende Kompakt-stal. Wevals gelijknamige debuutalbum, op het snijvlak van ambient, pop en downtempo elektronica, is een knap geproduceerde allemansvriend.

14. Jungle By Night – The Traveller (V2)
Turkse psychedelica, acid jazz, dub, funk en zelfs 8-bit chiptune-waanzin: Jungle By Night is afrobeatband af. Niet dat er op The Traveller geen zweem meer van de invloed van Fela Kuti en co. te ontdekken valt, maar het Amsterdamse ensemble lijkt inmiddels zo’n beetje ieder genre waar swing in zit in de getalenteerde vingers te hebben.

13. Makam – Than Sadet (Dekmantel)
Guy Blanken alias Makam vond in Thailand een paradijs, sleepte z’n apparatuur er mee naartoe en bracht, in de vorm van zijn tweede langspeler, een ode aan de Aziatische idylle. Than Sadet is een stijlbreuk met zijn eerdere, op Detroit house gestoelde producties en werkt ook buiten de club sterker nog: als Blanken de beat achterwege laat is ie op z’n best.

12. Eefje de Visser – Nachtlicht (Eefjes Platenmaatschappijtje)
Nederlandstalig? Op DJBroadcast? De primeur is voor Eefje de Visser, haar Nachtlicht een breed gedragen redactiefavoriet. Niet alleen omdat we als pseudo-schrijvers een zwak voor haar spitsvondige proza hebben; Nachtlicht is een elektronische singer-songwriterplaat met bedwelmende drumcomputers, dub, synths en newwavepop in de hoofdrol.

11. Palmbomen & Betonkust – Hotel Breukelen (Pinkman)
Met zes tracks krap aan een album (zijn daar eigenlijk ongeschreven regels voor?), maar in het geval van Palmbomen & Betonkust is kwantiteit secundair. Center Parcs, Hotel Breukelen: de muziek van Betonkust & Palmbomen II is een weemoedige ode aan eclatante Hollandse lelijkheid. Lo-fi soundscapes, ziedende Detroit electro: je vindt ‘m in de platenbak van het Rotterdamse label Pinkman onder het kopje dystopisch. 

10. Doms & Deykers – Evidence From A Good Source (3024)
De productie van Evidence From A Good Source is vol en gelaagd, met veel aandacht voor ongewone maatsoorten die zijn voorzien van stoer klinkende keyboardriffs en samples-met-een-knipoog. Doms & Dekyers kneden hun vroege Warp- en drum ’n bass-invloeden tot complexe en tegelijkertijd makkelijk verteerbare dansmuziek die erg actueel voelt en op meerdere fronten goed werkt. Dit soort breed inzetbare dance-albums is dun gezaaid. (Tekst: René Passet)

9. VCA-118A – Shift Register (Tabernacle Records)
Google VCA-118A en je leert over een type gevechtsvliegtuig van het Amerikaanse leger. Samuel van Dijk (echte naam) woont in Tampere, een Finse stad twee uur ten noorden van Helsinki. Als Multicast Dynamics, Mohlao en VCA-118A produceert hij sinds 2009 een indrukwekkend oeuvre bestaande uit respectievelijk ambient, dub techno en electro. Voor Shift Register, uitgebracht door het Britse Tabernacle Records waar je o.a. ook Mark du Mosch en Hieroglyphic Being op het roster vindt, had hij slechts twee instrumenten nodig: een drumcomputer (Acid Lab 808) en een synth (Juno Roland Alpha 1). Des te indrukwekkender is het resultaat dat aan het meditatieve, sfeervolle werk van Convextion doet denken. Van Dijk maakt machinale, ingehouden funk en bedwelmende sci-fi soundscapes. Prachtplaat.

Niet op Spotify, clips op Soundcloud

8. Das Ding – Missing Tapes (Minimal Wave)
Muziek maken die vijfendertig jaar na dato klinkt alsof het gister is geproduceerd: Danny Bosten alias Das Ding is een fenomeen. Aan het begin van de jaren tachtig bracht hij via zijn eigen cassettelabel Tear Apart Tapes werk van zichzelf en vrienden aan de man. Veronica Vasicka (Minimal Wave, New York) kreeg de tapes in 2010 in handen en besloot ze te remasteren en op vinyl uit te brengen. Sindsdien is Bosten weer in de studio en als live-muzikant actief. Afgelopen jaar kwam er een nieuwe schoenendoos vol cassettes bovendrijven, wederom cureerde Vasicka haar favorieten: bijtende new wave, zinderende proto-techno en metaalachtige italo-disco. Missing Tapes geeft wederom blijk van Bostens feilloze gevoel voor meeslepende en achronsiche melodieën. 

Voorlopig alleen uit op vinyl, clips op de site van Minimal Wave

7. Albert van Abbe - Champagne Palestine (Van Abbe)
Albert van Abbe maakte de afgelopen jaren naam met hoekige Detroit electro en vloeiende techno. Muziek voor emotionele en fysieke catharsis in verduisterde bunkers als Natlab, Radion en Berghain, waar zijn tonale abstractie perfect op zijn plek leek. Hij startte een nieuw label (simpelweg Van Abbe getiteld) voor zijn eigen materiaal en presenteerde zijn debuutalbum Champagne Palestine waarop hij een voor hem nieuw gebied binnen de vierkwarts verkent. Wie van Abbe waardeert om de zwartgeblakerde toon en soberheid die veel van zijn singles kenmerkt, zal even moeten slikken. De techno op Champagne Palestine pakt melodieuzer en opgewekter uit dan we van de Brabander gewend zijn, maar is daarom niet minder overtuigend. (Tekst: René Passet)

6. Marsman – A New Kind Of Purple (Lowriders)
Zo gaat dat bij jaarlijstjes: in de laatste weken schraap je alle promo’s nog eens bij elkaar en vraag je je beschaamd af waarom je niet eerder over dat ene album hebt geschreven. (Rutger) Marsman, HKU alumni (Muziekproductie en Technologie) en protegé van het Rotterdamse Lowriders label vliegt bij voorkeur onder de muziekmediaradar. Maar zijn experimentele, uitdagende composities die doen denken aan de speelsheid van Plaid en de verknipte melodieën van Boards Of Canada, verdienen je aandacht. IDM, ambient, electronica: de synthetische beats van A New Kind Of Purple worden, komt het cliché, met iedere luisterbeurt beter.

5. Drvg Cvltvre – In The Endless Night (Pinkman Records)
Stoïcijns. Zo kan je het arbeidsethos van Vincent Koreman alias Drvg Cvltvre (spreek uit: drug culture) rustig noemen. Als (inmiddels ex-)programmeur van het alom geprezen maar in zwaar weer verkerende Incubate Festival kende hij een roerig jaar, maar zijn producties leken er niet onder te lijden. Into The Endless Night behoort tot het beste wat de Brabander de laatste jaren aan vinyl heeft toevertrouwd. Koreman is niet alleen beïnvloed door oldschool Chicago-house en Belgische new beat, maar ook door de donkere dagen van new wave, toen mannen als The Clinic en Front 242 nog de toon zetten qua elektronische dansmuziek. Je krijgt niet alleen zin om je oude wave-platen weer eens af te stoffen, maar ook om zelf die ‘Endless Night’ in te duiken. (Tekst: René Passet)

4. Occult Orientated Crime – Just A Clown On Crack (Dekmantel)
Er komt een moment dat iemand een standbeeld voor Danny Wolfers gaat beitelen. Neerlands’ meest productieve producer verdient er wat ons betreft inmiddels meerdere: voor ieder alias een. Als Occult Orientated Crime maakte de Hagenaar wederom een meesterwerk. Typisch Wolfers om in een jaar waarin ambient weer hip werd een totaal eigen draai aan het genre te geven. Elektronische ambient maakt hij ook als Smackos, maar OCC duikt met dezelfde ingenieuze en originele melodieën nog iets verder de peilloze diepte in. Just A Clown On Crack is een intense luisterervaring die als een soepele rode wijn je hersenpan in walst.

3. Banabila & Machinefabriek – Macrocosms (in eigen beheer)
Rutger Zuydervelt is het brein achter Machinefabriek en doet niet aan instant bevrediging. Liever puzzelt hij eindeloos met organische klanklandschappen en stukgeslagen arpeggio’s, maar vrijwel zonder uitzondering bouwt hij er iets volkomen uniek en tijdloos mee. Drie keer eerder dook Zuydervelt met zijn Rotterdamse stadsgenoot Michel Banabila de studio in en ook op Macrocosms is het resultaat verbluffend. Experimentele elektronica wordt afgewisseld met elastische pianocomposities en abstracte ambient gaat hand-in-hand met metaalachtige elektronische hiphop en klassieke contrabassen. Buitencategorie.

2. Orlando Voorn – In My World (Rush Hour)
In My World is precies het album van technoveteraan Orlando Voorn waarop je stiekem gehoopt had. Op een Amsterdams label van naam en faam. Met 24-karaats techno zoals die tegenwoordig nog maar weinig wordt gemaakt, maar ook met vingerwijzingen naar het nu. De blauwdruk van In My World komt evenwel uit het Detroit van de vorige eeuw. Rijk gearrangeerde future funk zoals we die kennen van mannen als Derrick May, Blake Baxter en Juan Atkins (met wie Voorn allemaal samenwerkte, mind you). (Tekst: René Passet)

1. Jameszoo – Fool (Brainfeeder)
Een autokrik. Een bestekla die op de grond flikkert. Een rammelaar. Als het geluid maakt is het voor Mitchel van Dinther alias Jameszoo een instrument; maakt-ie er elektronische jazz mee. Op het debuutalbum van de Brabander, uitgebracht door het label van Flying Lotus, geen liedjes met kop en staart, maar schetsten waar nul compositielogica in valt te ontdekken. Muzikaliteit des te meer. Fool is experimentele elektronica, digitale hiphop, Braziliaanse toekomstmuziek en avant-garde jazz, maar een Jameszoo track herken je uit duizenden: die zit vol flair, branie en onverwachte wendingen. Wie zo jong al een totaal eigen en origineel geluid heeft, verdient de hoogste plek op ons podium.